EBRU GÜNDEŞ'İN O SES TÜRKİYE'DEKİ SÖZLERİ ELEŞTİRİ KONUSU OLDU

[Admin]

Ebru Gündeş Keşke “Çocuğumun Kursağından Haram Geçirmem!” Deseydi

Dün gece “O Ses Türkiye” de Ebru Gündeş’in açıklaması aklımı karıştırdı!

"Çok şaşkın ve çok üzgün olduğum bir konu. Reza benim çocuğumun babası ve benim de kocam. Biz çok severek evlendik. Ve evlenirken bir söz verdik. İyi günde, kötü günde beraber olacağız diye. Evet, bir karanlıktan geçiyoruz. Bildiğim bir şey var ki; her gecenin bir sabahı var. Biliyorum ki bunun da bir sabahı var" dedi.

"Hayatta her şey, hiç kimse unutmasın ki insanoğlu için" diyen Ebru Gündeş, "Daha önce çok ciddi bir hastalık yaşadım ve 10 gün sonrasında bir televizyon programında, yine bu kanalda televizyona çıktım. 3 ay sonrasında da sahneye çıktım. Ben işimi çok severek yapıyorum.

Şarkı söylemeyi çok seviyorum. Evlenmeden önce de işimi yapıyordum, evlendikten sonra da işimi yaptım, bugünden sonra da işimi yapacağım. Allah'ım inşallah bu kara günler çok çabuk geçer çünkü çocuğumun incinmesini istemiyorum. İnşallah çabuk geçer. Bu gece bir tek arkadaşlarımdan rica edeceğim. Onlar benim yükümü hafifletecekler. Vücut olarak buradayım ama duygu olarak asla burada değilim çünkü içim kan ağlıyor" şeklinde konuştu.

Oldukça acıklı olan konuşma analığının, sevdasının ve eşliğinin altını çizerek bezenmişti, bezenmişti de unutulan şuydu:

Bu ülke de çocuklar ölüyor, soğuktan donuyor! Başlarında çatısı olmayan, okullarına zorlu iklim şartları ile mücadele ederek, yürüyerek giden, okumaya çalışan çocuklar var. Altın emzikle değil bulabilirlerse tülbente sarılmış lokumu emerek avutulan çocukların ülkesi burası! Özel uçaklarla değil anasının gövdesine sarılan kundakları ile tarlada bebecikten çalışmaya başlayan çocukların ülkesi Türkiye!

Doktor bulamadığı, ulaşamadığı, hastalığının çaresine parası yetmediği için ölenlerin ülkesiyiz! Zenginlerin hatalıklarına çare bulmak için organları çalınanların ülkesi Türkiye’de yaşıyoruz! Harama el, dil, göz uzatmanın günah sayıldığı toplumun çocuklarına, koca parasına ihtiyaç duymayan bir kadının söylemesi gerekenler bu muydu? Koca parasına ihtiyaç duyduğu için boşanamayan, şiddete boyun eğen, ölümüne yaşayan beklide sonunda ölen kadınların ülkesi Türkiye! Türkiye’de kocası “Marsı satın alacak” kaç kadın var?

Sayın Ebru Gündeş, bilir misiniz çocuk en çok ne zaman üzülür, incinir?

Karnının açlığını bastırabilecek lokmayı bulamayınca, anası babasının dayağından ağzı burnu kırılınca, hatta gözlerinin önünde katledilince, ruh sağlığı bozuk ebeveynlerinin işkencelerine maruz kalınca, küçük bedenleri tacize uğrayınca, uğradığı tecavüzün suçlusu kendi gösterilince, anası-babası-akrabasının para karşılığı minik bedenlerini satmasıyla, lokma bulamıyor ki ayağına ayakkabı, sırtına palto giyebilsin, parası yok ki hastalığına çare bulsun, ölüme her yaklaştığı anı nefes alıp verirken hissedince… Çaresizlikleri saysam dünyayı birkaç defa dolaşır sözlerim!

Ben isterdim ki siz analığınızı, eşliğinizi, iş aşkınızı anlatırken “Çocuğumun kursağından haram lokma geçirmem, geçirtirmem” diyebilecek yüreği sizde görebilsem ve duyabilseydim. Sizin iş başarınızı ve zirveye çıkmadan önce çocuk işçilerden biri olduğunuzu ben unutmadım!

Peki, siz “yangının” sadece sizin yüreğinizde olduğunu nasıl düşünürsünüz?

Konuşulan paraların büyüklüğünü düşünürsek, bu paralarla kaç çocuk doyar, ölmekten kurtulur, yoklukları, yoksunluklarından kurtulur, kaç kadın kendi ayakları üzerinde durup, kendi küçük dünyasını kurar, evladının geleceğini inşa eder, ülkece yoksulluktan kurtuluruz…

Düşündünüz mü Ebru Hanım?

Hayatta düşünme yeteneğinizi yitirmeden yaşamanız dileği ile…